Τα καλοκαίρια της παιδικής κι εφηβικής μου ηλικίας τα περνούσα ορεινά, στο χωριό.
Θυμάμαι στα τελειώματα των διακοπών τη γιαγιά με τις γειτόνισσες να φτιάχνουν τραχανά!Τη μυρωδιά που απλωνόταν παντού στην αυλή τις μέρες που αφού τον τριψαν τον άφηναν να στεγνώσει.
Με πόση ανυπομονησία ύστερα όταν κρύωνε ο καιρός περιμέναμε να φάμε την νέα σοδειά!
Τραχανάς ξινός βρασμενος σε νερό ή γαλατάκι μόνο με λίγη τριμμένη φέτα για συνοδεία.
Μύρισε χωριό και αναμνήσεις.
Αυτό ακριβώς έπαθα μόλις έβρασα ξινό τραχανά να φάνε τα μικρά μου που τον λατρεύουν!
Κρίμα που δεν δοκίμασαν της γιαγιάς, μα αυτός της οικογένειας Μπεκιάρη @vlahagr είναι σίγουρα ότι πιο κοντινό σε γεύση!!!
Συνταγή από το 1965 άλλωστε, δύσκολο να λανθάνει!
Για την επόμενη φορά λέω να δοκιμάσω χιλοπιτακι κοκκινιστό σε σάλτσα από βρασμένο μοσχάρι ή με σπετσοφαι!
Τι λέτε θα βγει καλύτερο;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου