Παρ'το και κάν'το δικό σου - εκδόσεις Πνοή

Ένα από τα βιβλία που μίλησε στην καρδιά μου και με το οποίο ταυτίστηκα σε πολλά σημεία.

Ένα βιβλίο συγκινητικό για τον καθένα.

Ακριβώς επειδή είναι βιωματικό ως ένα βαθμό, δεν θυμίζει μυθιστόρημα.

Μα είναι σαν να σου εξιστορεί κάποιος τα γεγονότα της ζωής του.

Και τον ακούς καθηλωμένος.

Έτσι καθηλωμένη το διάβασα κι εγώ λοιπόν, όλο σε μια μέρα. Το ρουφηξα.

Και ξέρω πως θα το ξαναδιαβάσω, κι έχω κρατήσει και σημειώσεις σε αρκετά σημεία για να επιστρέφω.

Η Άννα από μικρή μαθαίνει να ζει με το βάρος της απώλειας.

Χάνει στη εφηβεία της τη μαμά της.

Παράλληλα, γνωρίζει και ερωτεύεται μα και αγαπά με όλη της την ψυχή τον Αλέξανδρο - μόνο για κείνη, Άλεξ -

Όμως ο Άλεξ προέρχεται από ένα προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον με μια μαμά που παρότι ειναι στη ζωή του, μοιάζει απούσα. Ο Άλεξ βιώνει τις δικές του απώλειες - μπορεί να μην είναι κυριολεκτικές, μα σίγουρα του λείπει η αγάπη. Δεν έχει μάθει να αισθάνεται. Πόσο μάλλον να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του.

Πως να (από)δεχτεί λοιπόν την Άννα και τα τόσα συναισθήματά της για εκείνον στη ζωή του; Πώς να αναγνωρίσει τα δικά του; Βασανίζεται.

Και την βασανίζει.

Οκτώ χρόνια μετά, η ζωή τους παίζει ένα περίεργο παιχνίδι και τους φέρνει ξανά κοντά.

Και τους βασανίζει αλύπητα, ξανά.

Είναι έτσι άραγε ο έρωτας; Θα έπρεπε να είναι έτσι;

Δέθηκα πολύ με την πρωταγωνίστρια. 

Ένιωσα περηφάνια και δέος για τη δύναμη της. Για την πρόοδο της.

Για το πώς προσπαθεί να ισορροπήσει λογική και συναίσθημα.

Την συμπόνεσα, καθώς ταυτίστηκα μαζί της σε σημεία: πώς είναι άραγε δυνατόν να είσαι ένα έξυπνο και ικανό πλάσμα, να σε θαυμάζουν και να σε εμπιστεύονται και μέσα σου να νιώθεις μόνη; Να δίνεις ευκαιρίες εκεί που δεν δείχνουν να σε εκτιμούν; Σε όσους σε πληγώνουν; Γιατί αφήνεσαι να πληγώνεσαι ξανά και ξανά;

Ίσως επειδή η αγάπη είναι ανώτερη του εγωισμού. Ίσως κι επειδή βαθιά μέσα σου, ξέρεις να αναγνωρίζεις κάθε πληγωμένο πλάσμα και το συγχωρείς, δίνοντας ευκαιρίες.

Ένα πολύ σύγχρονο βιβλίο γεμάτο συναίσθημα, γεμάτο ζωή, γεμάτο αισιοδοξία παρότι διαπραγματεύεται έντονα την απώλεια των αγαπημένων μας κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Μια ιστορία για έναν έρωτα που ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί, με πρωταγωνιστές δραστήριους, φρέσκους, ώριμους μες στην ανωριμότητά τους.

Μια δυνατή φιλία.

Μια δυνατή σχέση καθηγητή - μαθήτριας που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από μια υπέροχη σχέση πατέρα - κόρης.

Ένας δυνατός - που μοιάζει αδύνατος στην πράξη - έρωτας.

Και γύρω τους, ο θάνατος. Κι ο φόβος.

Η συγγραφέας, Βιβιάννα Γιαννούτσου, είναι φαινόμενο για εμένα!

Αφού κατόρθωσε παρά το νεαρό της ηλικίας της και έχοντας ζήσει τόσες δυσκολίες στην προσωπική της ζωή να είναι αυτή που είναι σήμερα, να έχει κατορθώσει όσα έχει κατορθώσει και συγκεκριμένα για τον λόγο που τη γνώρισα και την αναφέρω σήμερα, να μας έχει δώσει αυτό το συγγραφικό έργο.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή και αφορά κατ' εμέ, σχεδόν κάθε ηλικία και φύλο.

Κάθε νε@ θα το απολαύσει.

Οι πιο ώριμοι ηλικιακά, θα νοσταλγήσουν θυμούμενοι τους νεανικούς τους έρωτες και θα λατρέψουν τις σκέψεις και κάποια αποφθέγματα της συγγραφέα σχετικά με την απώλεια των αγαπημένων μας.