Δύο μυθιστορήματα των εκδόσεων Λιβάνης ήταν το αναγνωστικό μου ξεκίνημα μες στην καρδιά του καλοκαιριού! Το ένα βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και το άλλο γραμμένο για μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές του 20ου αιώνα στη χώρα μας - αυτή της Μικράς Ασίας. Για διαφορετικούς λόγους πολύ δυνατά. Βιβλία που μιλάνε στο συναίσθημα, που προκαλούν πόνο, συγκίνηση, ανάμικτα συναισθήματα χαράς και θλίψης συνεχώς - όπως άλλωστε είναι η ζωή. Όλο εναλλαγές. Ο Δανεικός χρόνος της Κατερίνας Πλουμιδάκη αφορά μια προσωπική εξομολόγηση - περιπέτεια της συγγραφέα. Όλο το βιβλίο είναι γεμάτο ρήσεις και αποφθέγματα γύρω από τη ζωή - την αξία και την ουσία της ίδιας της ζωής, που μόνο αν κάποιος φτάσει τόσο κοντά στον θάνατο ώστε σχεδόν να τον γευτεί, θα εκτιμήσει. Τις ανθρώπινες σχέσεις - με την οικογένεια, τους φίλους, τους συντρόφους, ανθρώπους που γνωρίζουμε, που αγαπάμε, που κρατάμε ή που πετάμε από τη ζωή μας. Αναφορές στην πολιτική- στην πρόοδο (ή μη) της χώρας με την πάροδο των ετών, στην κοινωνί...